در ادامه نوشت: قرارداد اجاره به دو گونه عادی و رسمی قابل تنظیم است.‌ قرارداد عادی همان است که دو طرف روی یک کاغذ ساده می‌نویسند و امضا می‌کنند. قرارداد در بنگاه معاملات ملکی هم عادی است و ارزش سند رسمی را ندارد منتها باید دقت کنید که قرارداد اجاره عادی، چه بین مالک و مستاجر و خارج از بنگاه امضا شود و چه نزد مشاور املاک، باید حتما امضای دو شاهد را داشته باشد. اجاره‌نامه رسمی نیز مانند سایر اسناد رسمی در دفترخانه تنظیم می‌شود و ارزش سند رسمی را پیدا می‌کند.

در این موارد می‌توان از شورای حل اختلاف محل وقوع ملک، درخواست صدور دستور تخلیه فوری کرد. این دستور ظرف ۷۲ ساعت اجرا می‌شود:

۱. موعد قرارداد اجاره به پایان رسیده باشد.

۲. بیش از سه ماه اجاره پرداخت نشده باشد.

۳. ملک بدون اجازه مالک توسط مستاجر به شخص دیگری اجاره داده شده باشد.

۴. محل مورد اجاره مورد استفاده غیر مشروع قرار گرفت باشد.

باید دقت کنید که برای تخلیه فوری ملک، در دادخواست خود تقاضای صدور دستور تخلیه فوری را بنویسید؛ نه حکم تخلیه. حکم تخلیه با دستور تخلیه فوری فرق دارد!

اجرای «حکم تخلیه» روندی طولانی دارد زیرا باید وقت رسیدگی تعیین شود، حکم صادر شود، ۲۰ روز مهلت تجدیدنظرخواهی دارد، باید اجراییه صادر شود و نهایتا ۱۰ روز هم مهلت اعتراض به اجراییه دارد.

البته فراموش نکنید که تخلیه فوری ملک منوط به پرداخت ودیعه با همان پول پیش به مستاجر است.

حال اگر سند اجاره در دفترخانه اسناد رسمی تنظیم شده باشد، می‌توان برای تخلیه از دایره اجراییات اداره ثبت هم اقدام کرد. در این صورت درخواست صدور اجراییه را باید به همان دفترخانه‌ای بدهید که قرارداد اجاره را در آن تنظیم کرده‌اید. در این صورت اوراق اجراییه ظرف ۲۴ ساعت و در سه نسخه با قید تخلیه محل مورد اجاره به دایره اجرای اسناد رسمی اداره ثبت اسناد و املاک محل ارسال و آن اداره ظرف ۲۴ ساعت نسبت به تشکیل پرونده و صدور ابلاغ اقدام می‌کند. مامور اجرا نیز مکلف است ظرف ۴۸ ساعت اجراییه را به مستاجر ابلاغ کند و مستاجر موظف است ظرف ۳ روز از تاریخ ابلاغ نسبت به تخلیه اقدام کند.

برای اجرای حکم تخلیه، موجر باید مبلغ ودیعه یا رسید پرداخت آن به مستاجر را به دایره اجرا تسلیم کند.

در صورت ادعای مالی نسبت به مستاجر، مالک می‌تواند همزمان در دادگاه اقامه دعوی کند و دستور توقیف تمام یا قسمتی از مبلغ ودیعه را به دایره اجرا تحویل دهد.